Onze vaste presentator René Mioch geeft voor een paar shows het stokje uit handen. Hij werkt aan zijn herstel, na een operatie aan zijn hart afgelopen zomer. Dat betekent dat hij de eerste shows van de aanstaande tour niet bij het CineMusic-orkest op het podium zal staan. Maar we hebben een geweldige vervanger! Patrick Martens neemt tijdelijk de honeurs waar en daar zijn we maar wat blij mee!
Hoe ben je bij The CineMusic Experience terechtgekomen?
“Ik kreeg een appje van René met de vraag of ik beschikbaar was in oktober, november, december. ‘Want’, schreef hij, ‘ik heb misschien iets heel leuks.’ Ik was direct benieuwd wat het was.”
Was je meteen enthousiast?
“Ja, ik vond het echt te gek. Kijk de reden is natuurlijk helemaal niet leuk. Maar ik vind het een ontzettende eer. Sowieso dat hij aan mij denkt, dat waardeer ik enorm. Ik ben ook een grote filmliefhebber en ik voel me thuis in het theater.”
Kende je The CineMusic Experience al?
“Nee, heel eerlijk gezegd nog niet. Ik denk dat filmmuziek zich erg goed leent voor het theater. Het is een heel intieme avond, terwijl er iconische filmmuziek wordt gespeeld door een fantastisch orkest. Ik ben heel erg benieuwd naar hoe dat zal zijn.”
Wat was voor jou de reden om ‘ja’ te zeggen tegen het verzoek van René?
“Tja, als René Mioch je vraagt, kun je geen nee zeggen. Ik ben zelf een grote filmliefhebber. Ik acteer zelf ook en heb in wat films gespeeld. Ik vind het concept van The CineMusic Experience heel bijzonder. Het past zo goed in het theater. Er komen emotionele nummers voorbij. In het theater deel je dat met elkaar. Ik hou van dat intieme.”
Pak jij de presentatie anders aan?
“Ik ben geen René Mioch, hij is natuurlijk een legende; een lopende encyclopedie als het gaat over film. Hij heeft al die grote sterren ontmoet en kent ze persoonlijk. René heeft een scala aan verhalen, dat ik niet heb. Ik heb wel verhalen, maar op een heel andere manier. De mensen die voor de tweede keer komen kijken, zullen een andere avond beleven. Maar ik ga ontzettend met best doen om enigszins in de buurt te komen van René. Alleen op mijn eigen manier.”
Waarop verheugd jij je het meest?
“Er zitten een paar heel toffe muziekstukken tussen… Oude muziekstukken. Mijn vader hield niet zo van film, behalve van Westerns. Hij vond Once upon a Time in the West fantastisch. Die film heeft hij mij ooit laten zien en het werd ook mijn favoriete film. Onlangs is hij overleden. Ik denk dat ik het niet droog hou als het orkest die muziek speelt.
En ik verheug me op de interactie met het publiek. Want ik sta dan wel in een kostuum op het podium, maar het is een heel losse avond. Ik wil ook lekker met de publiek kletsen. Het wordt vast een mooie, gezellige sfeer.”
Hoe belangrijk is filmmuziek in jouw ogen?
“Geluid en muziek vormen zo’n groot onderdeel van de film, dat wordt soms nog onderschat. Muziek bepaalt de sfeer van de film. Ik hou bijvoorbeeld niet zo van horror, dat is niet mijn genre, maar soms kijk ik ernaar omdat een ander het wel leuk vindt. Als de film dan te eng wordt, zet ik de muziek op stil. Dan is het te doen, want die muziek zorgt ervoor dat ik in de stress raak. Ik vind het daardoor extra leuk dat juist die filmmuziek de hoofdrol speelt bij The CineMusic Experience.”
Je bent zelf acteur en presentator. Wat kwam er eerst?
“Het acteren. Dat deed ik al jong, als amateur, toen ik nog in Brabant woonde. In 1999, op mijn 20e, kwam ik in GTST terecht. Ik studeerde daarvoor in Antwerpen, maar drie maanden voordat ik mijn studie zou afronden, dacht ik ‘nee, ik stop. Ik wil gewoon acteren’. Toen ben ik wat cursussen gaan volgen en uiteindelijk kwam ik op een jeugdtheaterschool in Den Haag terecht. Doordeweeks werkte ik in een plantenkwekerij en in het weekend kreeg ik theater- en toneelles. Daar kwam op een dag Harry Klooster langs, die het castingbureau had waar alle soapacteurs vandaan kwamen. Hij zocht een jonge jongen. Na wat audities kreeg ik die rol in GTST. In 2004 kwam Zoop, waarvoor ik uiteindelijk in drie films speelde. Zo kwam ik in aanraking met Nickelodeon. En zij vroegen me in 2005 of ik niet ook wat wilde presenteren. Daar heb ik in zeven jaar tijd zo’n beetje alle facetten van het televisiewerk kunnen doen.”
Wanneer merkte jij dat je acteertalent hebt?
“Bij GTST was het gewoon overleven. Bij Zoop was ik inmiddels uit de kast en was ik al veel meer bezig met wie ik was. Ik denk dat ik er toen voor het eerst echt van kon genieten, doordat ik begreep waar het over ging. Toen merkte ik dat ik het echt heel leuk vind, maar ik zal nooit zeggen dat ik ergens heel goed in ben.”
Kom je uit een creatief nest?
“Ja, maar daar ben ik pas later achter gekomen. Ik kom van het platteland en ben niet opgegroeid met cultuur of zo. Mijn vader en al zijn broers en zussen konden heel goed tekenen en schilderen. Mijn moederskant is heel muzikaal, mijn moeder speelde altijd accordeon. En ze maakte vroeger al onze kleding; petten, jassen… Dus er zit wel veel creativiteit in de familie, alleen niemand heeft er iets mee gedaan. Je moest toen gewoon een vak leren, en tekenen… dat was een hobby. Maar waar mijn fascinatie voor acteren vandaan komt, geen idee.”
Wat vonden je ouders van je keuze om te stoppen met je studie en te gaan acteren?
“Die schrokken, maar ze hadden al snel in de gaten dat ze me niet konden ompraten. En ze hebben het wel geprobeerd hè! Dan kwam mijn tante weer eens langs en zei die ‘joh, maak eerst je studie af, kun je daarna gaan acteren’. Maar nee, ik was heel stellig en wist dat dit het moment was. Voor die tijd had ik dat stellige helemaal niet zo. Ik denk dat mijn ouders daardoor ook een beetje schrokken. ‘Wat doet ‘ie nou? Wat, hoezo?’ Maar toen ik eenmaal de rol in GTST kreeg, waren ze supertrots. Ze zijn de grootste supporters ever.”
Speel je ook instrument?
“Nee en dat vind ik een groot gemis. Het lijkt mij heerlijk om een instrument te bespelen. Ik heb het gevoel dat muzikanten zichzelf in hun muziek kunnen verliezen. Zij kunnen echt in hun emotie stappen. Dat lijkt mij zo’n heerlijke uitspatting. Maar ik heb geen muzikaal gehoor. Ik heb wel eens pianoles gehad, maar dat werd geen succes.”
Naar welke muziek luister je graag?
“Ik vind de muziek van Björk heel mooi. Ik denk dat veel mensen denken ‘oh, wat hysterisch, wat veel’. Dat snap ik ook, maar ze heeft ook albums die echt heel rustig zijn. Een ervan is met een klassiek orkest. Dat vind ik prachtig. Ze raakt mij met haar muziek. Natuurlijk moet ik er een beetje voor in de mood zijn. Ik vind klassieke muziek ook heel fijn. Als ik hardloop wil ik juist muziek met een beat. En country vind ik ook heel leuk. Ik ben heel divers als het om muziek gaat. Vroeger draaide ik meer muziek dan nu. Ik vind stilte nu ook lekker.”
Patrick Martens vervangt vanaf 12 oktober tijdelijk René Mioch. Kijk in de speellijst om te zien in welke theaters je hem kunt treffen.